मधुचंद्र

अधरांस मिटुनी अधिर धरती,
आकाश उभे ते क्षितीजावरती,
आलिंगनाच्या उत्सवात येते,
चंद्रास पाहुनी सागरात भरती.

भुले पंकजाला तो भुंगा विरागी,
विलास चाले फुलाच्या परागी,
मधु पावसाने तो चिंब होई,
पतंगास आनंद जळता चरागी.

कुठे केशराचा मृद्गंध सुटावा,
कुठे अत्तराचा चिद्गंध उठावा,
कुठे अमृताच्या गंगेत न्हावे,
कुठे कस्तुरीचा सद्गंध फुटावा.

प्रणयात बुडोनी बेधुंद व्हावे,
श्रृंगार लाटात आकंठ न्हावे,
गात्रात पेटुन भरावे निखारे,
मधुचंद्ररात्री आनंद भावे.
============
सारंग भणगे. (१९ मार्च २०१०)