तरहि गझल

ओघळणाऱ्या अश्रुंसोबत वाहून गेलीस,
येता येता आयुष्यामधे राहून गेलीस.

 

तू नसताना मी जगण्याचा प्रयत्न करतो,

पाऊस वेडा डोळ्यांमधुनी झरझर झरतो.

 

कातरवेळी अंधाराच्या छायांसोबत,

प्राण प्रियेच्या चिरविरहाची झाडते नौबत.

अर्जाव होती श्वासांसोबत जगवायची,

स्वप्नांमध्ये तरी सांगत करावयाची!

खंत कशाला उगाच केली तू नसण्याची,

आठवणींवर होती मोहर तू असण्याची.

 

उगा विराण्या लिहू कशाला तुझ्या विरही,

मतला तू अन जीवन माझे गझल तरहि.
==========================

सारंग भणगे. (५ जानेवारी २०१३)