नमन

नमन कर धरोनी ज्ञानवंतास माझे
चरण कमल स्थानी शीर ठेवीन माझे


चिर अमरचि होतो ज्ञान ज्याला मिळे तो
परम अढळ स्थानी फक्त ज्ञानीच जातो


विकल विफल होता धीर त्याचा खचेना
चिवटपण मनाचे सोडतो जो कधी ना


मदन दमन केल्यावीण विद्या न लाभे
विषय क्षय न होता ज्ञान होई न जागे


अवखळ मन वारू संयमाने धरी जो
सफल सहज होतो साधना आचरी जो


अथक परिश्रमाने ज्ञानप्राप्ती नखाची
विकट बिकट आहे वाट ज्ञानार्जनाची


अविरत रत अभ्यासात मेधा जयाची
दवडत क्षण नाही शारदा फक्त त्याची


ढग जल भरलेले ज्ञानवंताप्रमाणे
उचितचि उपमा ही ज्ञान पाण्याप्रमाणे


बहुजन उदकाचा थेंब एकेक जैसे
महद् उदधि ज्ञानी सर्व लोकास भासे


जन चिखल सभोती त्यात ज्ञानी विभूती
विमळ कमळ जैसे शोभते सर्वभूती


सुमन गमन ज्याचा छंद मोठा विलासी
भ्रमरचि असतो तो ग्रंथपुष्पाभिलाषी


धवल सुयश किर्ती काय सांगू तयांची
गगन झुकुन ठेवी शीर त्यांच्या पदाशी
=========================
सारंग भणगे. (जुलै २०१४)