प्रथा

दुःखानं भरलेला मळवट घेऊन

ती श्वेतवस्त्रधारा निघालीये...

त्या श्रृंगारलेल्या कलेवराशी,

मृत्युचा समागम करायला...


चपापलेला वारा निस्तःब्ध

तीच्या पदराला स्पर्श होऊ नये म्हणून,

आभाळही रडू कोसळण्याच्या

उंबरठ्यावर तिष्ठत,

अन् मृत्युची निर्लज्ज गिधाडं

क्षितीजावर उभी; आशाळभूतपणे..

मृत्युच्या नोंदवहीत...आणखि एका..

जीवंत मृत्युची नोंद करायला.


आता त्या निर्गुण निर्जीव लाकडांवर,

एक शरीराचा ओंडका...

आणि

प्रथेच्या ज्वाळांची वासना भागवण्यासाठी...

तितिक्षेची अग्निपरीक्षा द्यायला सिद्ध असलेली...

सती!


मानवाSSSS

अशा अमानवी प्रथा निर्मिताना

तुला कारूण्याचा

एकही टाहो न फ़ुटावा?
==================
सारंग भणगे. (27 मे 2009)