माळून आज आली
केसात मोगरा तू
आणि वसंत फुलला
पाण्यात पाहतना
आले हसू तुला गं
आणि तरंग उठला
घेई कटीवरी ती
घोटीव ज्या घटाला
उसळून तोच फुटला
स्पर्शून अंग ओले
गेला खट्याळ वारा
अन झंझावात सुटला
लाजून लाल झाले
दोन्ही कपोल गोड
अवचित सांज झाली
पाहून 'वादळाला'
सर्वांग शब्द झाले
गेल्या सुचून ओळी.
==========
सारंग भणगे. (१६ जानेवारी २०१०)
No comments:
Post a Comment