गेली कुठे कळेना

मी शोधले तिला पण गेली कुठे कळेना

खोदूनही स्वत:ला माझ्यात ती मिळेना

वाहे प्रवाह त्याचे का कोरडे किनारे

बर्फाळ होत गेले का पेटते निखारे

आक्रोश हा कसा कि अश्रूही ओघळेना

अस्ताचलास गेला अंधार फार झाला

नाही उजाडले पण जाळून काळजाला

जात्यात चंद्र आहे पण चांदणे गळेना

गेली युगे परंतु शिशिरास अंत नाही

झडलो अपार तरीही मातीत ऊब नाही

आयुष्य पेरले पण माझ्यात ती रुळेना

शब्दाविना मी रंक अर्थाविना भिकारी

खात्यात दु:ख वाढे अश्रूंची अन् उधारी

अगणित ती मी शून्य बेरीज ही जुळेना

=====================

सारंग भणगे (२३ नोव्हेंबर २०१८)