दु:ख माझे आज मागे दाद माझ्या कवितेला
काय पान्हा न च फ़ुटावा पाहुनि मज कवितेला?
वाहतो मी भार दु:खे दु:ख त्याचे नसे परी
वेदनेने सांग माझ्या अश्रु न फ़ुटावा कवितेला?
फ़ाटलो मी अंतरी जरी अन दाटलो त्या दिगंतरी
फ़ाटताना अन दाटताना दाटूच नये का कवितेला?
ऐकताना दु:ख माझे वेदनाही गहिवरल्या
काय किंचित दु:ख साधे वाटू नये पण कवितेला?
मी तीचा दास झालो उदास होतो प्रत्येक वेळी
आता तरी ऊर माझा कळूच नये का कवितेला?
किती कोसले तीला जरी मी तीच होती संगतीला
संगीताच्या सांगतेला घेऊन जाईन मी कवितेला.
=====================================
सारंग भणगे (३ मे २००९)
No comments:
Post a Comment