तो अडकलाय..
अगदि पुरता अडकलाय..
त्याच्याभोवती विणलंय
कवितेचं एक भक्कम चक्रव्युव्ह,
आणि
शब्द, भाव, छंद, वृत्त, अलंकार, गण, मात्रा, व्याकरण..
सारे त्याला आपल्या अमोघ शस्त्रांनी
विद्ध करीत सुटलेत..
अजुनही तो अपराजीत आहे,
आणि मला खात्री आहे,
तो त्या सा-यांचे आव्हान
निश्चित परतावुन लावेल.
पण मला भिती आहे..
त्याला परतीचा रस्ता ठाऊक असेल का?
असलाच तर तो मला परत भेटेल,
याच असीम आकाशाच्या,
निस्सीम छायेमध्ये,
मला माझा..
हरवलेला..
आशय!
===========
सारंग भणगे. (२४ जानेवारी २०१०)
No comments:
Post a Comment