मिसरे

जगावयाचे विसरुन गेलो लिहीत गेलो चुकार मिसरे,
कधी कुणाच्या गझलांमधुनी मागत गेलो उधार मिसरे.

आयुष्याच्या वाटा होत्या बिकट तरीही चालत गेलो,
वळणावरती भले हासरे भेटत गेले चिकार मिसरे.

कुणी फाडल्या, कुणी जाळल्या, कुणी बुडविल्या गाथा-पोथ्या,
भाळावरती काळाच्याही कोरुन गेले विचार मिसरे.

बेड्या ठोका, बंदी घाला, तोडुन टाका नसानसांना,
झुंडशाहिशी झुंजायाला शस्त्र नको तू उगार मिसरे.

थकवित गेले; फसवित गेले; तरी अखेरी बाजी माझी,
संकटकाळी संकटमोचन शिकवित गेले हुशार मिसरे.

कोटी तारे नभात असती तरीहि आगळा सूर्य दिसे,
उगा कशाला हजार गझला बरे लिहा दोन-चार मिसरे.

कौतुक करती वा-वा करती; श्रोते तारिफ फुकाच करती,
स्वानंदाच्या खुशीत देती हारतु-यांना नकार मिसरे.

=========================================
सारंग भणगे. (११ सप्टेंबर २०११)