यौवन-सरिता

उदासवेळी तुला पाहूनी काळीज माझे गलबलले,
प्राजक्तावरी परसामधल्या रंगीत बुलबुल किलबिलले.

लावण्याची खाण जणू तू रूप तुझे ते बावनकाशी,
रुतूशारदा लेउनी आली 'वसंत'वैभव 'श्रावण'मासी.
तुला पाहूनी, "दिव्य अप्सरे" गुलाबमांडव हळहळले.

प्राजक्तावरी परसामधल्या रंगीत बुलबुल किलबिलले.

क्षितीजावरती डुंबत होता रविकरसागर उदासवाणा,
उषा कपोली पाहूनी झुकला उर्ध्वदिशेला प्रकाशराणा.
सायंकाळी उषा जाहली पाहूनी तारे जळफळले.

प्राजक्तावरी परसामधल्या रंगीत बुलबुल किलबिलले.

यौवन-सरिता दुथडी भरूनी तुडुंब वाहे तुझ्या गोकुळी,
चकोर-चातक क्षुब्ध जाहले चांदणराती-पाउसकाळी.
शिशीरपाने पाचोळाही पदस्पर्शाने सळसळले.

प्राजक्तावरी परसामधल्या रंगीत बुलबुल किलबिलले.

पुष्पपाखरे डोलू लागली; भृंगथव्यांनी केले आर्जव,
सुगंध ल्याले कडूलिंबाने; निवडूंगाने ल्याले मार्दव.
ग्रीष्मामधले माळरान ते तुला बघुनी हिरवळले.

प्राजक्तावरी परसामधल्या रंगीत बुलबुल किलबिलले.

अशी पळाली मरगळ सारी चैतन्याने भरली सृष्टी,
हिरण्य-किरणे घे'ऊन' आली वातावरणी श्रावणवृष्टी.
'कपोल'कल्पीत आनंदाने सरितातटही खळखळले.
प्राजक्तावरी परसामधल्या रंगीत बुलबुल किलबिलले.
====================================
सारंग भणगे. (१८ सप्टेंबर २०११)