तुला पाहुनी हे
असे वाटते कि
किती गार होता
तेव्हा उन्हाळा IIध्रुII
आता हा असा मी
शिशिराप्रमाणे
गेली झाडुनी
फुले रान पाने.
मला सोसवेना
असा आसवांचा
मनी झोंबणारा
पुन्हा पावसाला II१II
आता हा उभा मी
क्षितीजाप्रमाणे
दिसेना तरीही
धुक्याच्या थराने.
तुझ्या सोबतीने
उबदार होता
मला बोचणारा
तेव्हा हिवाळा II२II
============
सारंग भणगे. (मार्च २०१२)
No comments:
Post a Comment