चैत्रझुळूक

ती ओंजळ भरले पाणी
मी तहानलेला कोणी
ती जीवन देते तेव्हा
ओठांवर फुलती गाणी

मन-वन कधी सळसळते
ती किलबिल किलबिल करते
प्राजक्त सकाळी माझ्या
ती नभांगणी चमचमते

ती सांजनभाची शोभा
की मंद दिव्याची आभा
मन देऊळ माझे त्याच्या
ती गाभार्याचा गाभा

घनगर्द मनाची वनिता
तमजर्द निशांतक पलिता
नखशिखांत लावण्याची
ती आशयचूर कविता
---------------------------
सारंग भणगे (२८ जुलै २०१७)