माझी कैफियत

बनून कापूस जखमा माझ्या पुसल्या नाहीस कधी

डोळ्यामधल्या अपार धारा टिपल्या नाहीस कधी

तंबोऱ्याच्या तुझ्या नशिबी तारा तुटक्या होत्या

म्हणून का रे तारा अपुल्या जुळल्या नाहीत कधी

तहानलेली नजर व्याकूळ शोधत होती तुजला

मृगजळ बनुनी समोर येण्या जीव कसा रे धजला

इमला इमला मी स्वप्नांचा चढवत होतो तेव्हा

मजला मजला पाडत गेला तुडवत गेला मजला

निवडुंगाचा स्वभाव होता काटे बोचवणारा

हळवी माया हिरव्या पानी नुसती साचवणारा

माध्यान्हीला उन्हार्त वेळी डोक्यावरती धरतो

पावसात पण छत्री उघडी पुढ्यात नाचवणारा

तुझ्यामुळे मी आहे केवळ जाण मला ही आहे

जाण मलाही बाबा तू पण आण तुला ही आहे

जेव्हा मी पण होईन बाबा तेव्हा माझे मी पण

तिच्याच कारण देईन कारण प्राण मला ती आहे

============================

सारंग भणगे (२० सप्टेंबर २०१७)