----------------------
हिरव्याकच्च देठाची पोरगी अफ़ाट,
पाहूनं वादळ सुटलंय सुसाट.
गुलाब गो-या रंगानं;
काकडीच्या अन अंगानं,
येई अशी जशी येई पहाट,
पाहूनं वादळ सुटलंय सुसाट.
गुलमोहराच्या मोहरानं;
आंब्याच्या अन बहरानं,
शिडात वारं भरलंय पिसाट,
पाहूनं वादळ सुटलंय सुसाट.
सजीव मूर्ती कोरीव;
घाटदार वळणे घोटीव,
बेभान बेफ़ाम उत्तान लाट,
पाहूनं वादळ सुटलंय सुसाट.
==========================
सारंग भणगे. (२२/०८/२००९)
No comments:
Post a Comment