अहं ब्रह्मास्मि

त्यांच्या स्मरणार्थ माझिही काव्यांजली.

आज पहाटे कडाडली ती
नाही झाला तरी आवाज,
आणि नभाच्या निळ्या अंगणी
शांत उमटला शब्दब्रह्मसाज.

घनमेघांनी नभगर्द होई
शब्दसरींनी भिजलो आपण,
अता ग्रीष्माने भाजुन जाऊ
स्वर्गी गेला नि:शब्द श्रावण.

क्षितीजावरती शब्दब्रह्म ते
प्रतिभेचा जणु प्रतिभास्कर तो,
शब्दबाण ते नभी सोडुनी
काव्यधनुचे रंग चितारतो.

अता उरली माती केवळ
शुष्क नद्या नि फुटके ढेकुळ
बाभूळकाटे सुकली झाडे
ब्रह्म लोपले; धरती व्याकुळ.......धरती व्याकुळ!
====================
सारंग भणगे. (११ एप्रिल २०१०)