ठिणगी

कवितांचा पेटवी वणवा
या काळजातली ठिणगी
आभाळभर बोलू लागे
माझी अबोल मुलगी.

शब्दांवर शब्दांचे घर्षण
कवितेची ठिणगी उडते
नि केव्हा हृदयावरती
कवितेची ठिणगी पडते.

कवितांच्या वाचून ठिणग्या
कधी विशाल क्रांती पेटे
नि जीवनी वेचून ठिणग्या
कविता विशाल होते.

कधी ठिणग्या विझून जाती
उरते नुसती धगधग
कवितांमधून मग वाहे
ओसाड नदीची तगमग.

कधी अशी पडावी ठिणगी
या भाव उदधि माझ्या

कवितांच्या भगव्या लाटा
जाळती मनास माझ्या.

हे स्थंडिल व्हावे जीवन
अन त्यात पडावी ठिणगी

कि चेतविण्या ज्वाळांना

हे जीवन व्हावे ठिणगी.
--------------------------------

सारंग भणगे (२९ जून २०१२)