रंग मोराचे फिकेसे वाटले

एवढे का तू मनाला लावले
सोड आता जाहले ते जाहले

पावलांचे माग मागे सोडले
आपसूकच संकटांचे फावले

ज्या सुखांचा घेत होतो शोध मी
"बोध" होता मीच त्यांना टाळले

एवढी झाली सुखाची ओल की
गंज माझ्या लेखणीला लागले

दु:ख होते अंतरी त्याच्या खुणा
काव्य माझ्या जीवनी फोफावले

पाहताना पंढरीचा सावळा
रंग मोराचे फिकेसे वाटले
-----------------------------------
सारंग भणगे (१६ जुलै २०१२)