चादर

झाकून चादरीने माझ्या कलेवराला,
आता सुरू नव्याने माझा प्रवास झाला.

 

टाकून चादरीला जेव्हा पुढे निघालो,

तोडून पिंजऱ्याला पक्षी नभी उडाला.

 

या चादरीस माझ्या ठिगळे जुनी पुराणी,

घेतो शिवून जखमा ज्या जाहल्या मनाला.

 

मावेचनात सारी या चादरीत माझ्या,

स्वप्ने हजार लाखो ती टांगली नभाला.

 

आयुष्य चादरीचे आहे परोपकारी,

झाकावायास जगते साऱ्या चराचराला.

---------------------------------------------
सारंग भणगे (२० जुलै २०१२)