ईंद्रधनुषी मन माझे झनक झनक थरकते.

आकाशातुन घनमेघांचे अभ्र जसे सरकते,
ईंद्रधनुषी मन माझे झनक झनक थरकते.

लाजुनी धरती आनंदाने
कणाकणातुनी उमलते,
लतावेलींचे मंडप आणि
सलील वाहे विमल ते.
सरितेचेही काळीज हळवे घनथेंबांनी थिरकते,
ईंद्रधनुषी मन माझे झनक झनक थरकते.

डोंगर निळे रंग बदलुनी
हिरवे हिरवे आले खुलुनी,
पक्षिदार ती झाडे अवघी
पर्णभराने आली फुलुनी.
सृष्टी सारी वैभवोत्फुल्लीत अभिमानाने गुरकते,
ईंद्रधनुषी मन माझे झनक झनक थरकते.

निबीड अरण्ये गर्द जाहली
नदीनाल्यांची उरे वाहिली,
सागर उसळुन येई बापडा,
वसुधा चिंब चिंब नाहिली.
काम अपुले तडितादेवी निमिषातच उरकते,
ईंद्रधनुषी मन माझे झनक झनक थरकते.

सारंग भणगे. (१० नोव्हेंबर २००९)