भार

ओढीत नांगराला ओकीत रक्त आहे,
तो फाटका भिकारी शेतात राबताहे.

घामात देव आहे मानून देवभोळा,
फोडीत ढेकळाला काळीज फाडताहे.

ते फाळ नांगराचे गेले झिजून वेडे,
आभाळ दीनवाणे दैन्यास पाहताहे.

गेली पिचून हाडे गेले पडून वाडे,
टाचून कापडाला टोचीत भाग्य आहे.

पोटात भूक वाढे खात्यात कर्ज वाढे,
दु:खास मुक्तहस्ते दुर्दैव वाटताहे.

पाने सुकून गेली फांदीस भार नाही,
त्या वाळक्या कुडीचा थोडाच भार आहे?

सारंग भणगे. (१२ नोव्हेंबर २००९)