सुख-दु:ख

सुखाच्या महाद्वारी; दु:खाचे पहारेकरी

सुखाच्या अंतरी; दु:खाचे मारेकरी

सुख बाहेर शोधावे; दु:ख आतून भेटावे

सुखाच्या दूर वाटा; दु:खाचा खोल वाटा

सुख असे जर बिंब; दु:ख प्रतिबिंब

सुख कोरडे कोरडे; दु:ख ओले चिंब

सुख ते मृगजळ; दु:ख ते वादळ

सुख पाहुणा असती; दु:ख जन्माचा सोबती

सुख हरवली गाय; दु:ख घराकडे पाय

सुख देवाची मुर्ती; दु:ख देवाची आरती

सुख मागून ना मिळते; दु:ख देऊन टाकते

सुख घडवी रावण; दु:ख घडवी जीवन.
===================
सारंग भणगे. (२००९)

शरपंजरी

निशब्द होती रात्र आणि गूढ होता वारा
कोलमडल्या शरीरास या शरांचा सहारा
नुरली आता क्षुधा कशाची कसली ना तृष्णा
प्राण होता थांबलेला पाहण्यास्तव कृष्णा.

जिंकले नाही कुणी रणी ना हरलेही कुणी
हारजीत ती मुळीच नसते; केवळ लढणे रणी
जया असतो उदय; असतो अस्तही निश्चित त्याला
ईच्छामरणाचे हे वीख हा भीष्मची केवळ प्याला

मज असेल अस्त तरी त्याला वराचा आहे शाप
शिवतील पिंडा काक तरीही चुके न जीवनताप
शरसंभारांनी मी निजविले शूर किती संगरी
शरीरभार टाकूनी निजलो हतबल शरपंजरी...
=======================
सारंग भणगे. (१५ मे २०१०)

तुच होती का तिथे?

चांदण्याचा स्पर्श होता नाचल्या लहरी जीथे
त्या तळ्याच्या गे किनारी..... तुच होती का तिथे?

तुच होती का तिथे गंSSS तुच होती का तिथे?

श्वेतवस्त्रे नेसलेली पुष्पमाला घातलेली;
कुंतलांची गर्द वेणी मोग-याने गुंतलेली.
बाग होती लाजलेली चालताना तु तिथे, [१]

तुच होती का तिथे गंSSS तुच होती का तिथे?

शीळ घाली रान वारा हालली वेलीफुले;
रोमरोमातून रात्री चांदणे व्योमी खुले.
चूर होता चंद्र वेडा पाहुनि तुजला तिथे, [२]

तुच होती का तिथे गंSSS तुच होती का तिथे?


नीलकांती त्या नभाला मेघकाळे वेढले;
दर्शनाच्या वासनेने ग्रीष्मकाळी ओढले.
पाहताना मोर वेडे नाचले का गे तिथे? [३]

तुच होती का तिथे गंSSS तुच होती का तिथे?

गाज होती आसमंती वेदनेची का तरी?
काळजाचे झाड होते बोडके गे का तरी?
भास होता तो तुझा गे तूच नव्हती का तिथे? [४]

तूच नव्हती का तिथे गंSSS तूच नव्हती का तिथे?
=======================
सारंग भणगे. (९ मे २०१०)

सखी

सखी माझी होती
लग्नाच्या हो आधि
आता केवळ साधी
बायको ती ॥१॥

आता पुसे जाब
उशीर का होई
आधि वाट पाही
परतीची ॥२॥

मरावे ऑफीसात
घरी कटकट
सखी चटपट
वाटतसे ॥३॥

सखी दिसे सुंदर
शरीर नि मुख
मिळे किती सुख
काय सांगु ॥४॥

बरिस्ताची कॉफी
असे मस्त हॉट
सखीही मग हॉट
वाटतसे ॥५॥

भोळा नि भाबडा
होऊन येतो घरी
खरी असे ऊरी
बायको ती ॥६॥
========
सारंग भणगे. (२६ डिसेंबर २००९)

कळी

दरवळणारा गंध फुलांचा बागेमधुनि आला
त्या पुर्वेच्या रंगसकाळी जागे करूनि गेला
मरगळलेला आळस आता मागे पडुनि गेला

दरवळणारा गंध फुलांचा बागेमधुनि आला...

छोटी छोटी कळी होती आली फुलुन वेली,
पहाटवेळी डोलत होती बाला नवीनवेली,
रवीकिरणांचे त्या भ्रुलीशी धागे जुळुनि गेला.

दरवळणारा गंध फुलांचा बागेमधुनि आला...

त्या किरणांशी खेळत असता गाली चढली लाली
खेळीमेळी जोडगोळी अश्शी जमुन गेली
हिरमुसलेला वारा आणिक रागे पळुनि गेला.

दरवळणारा गंध फुलांचा बागेमधुनि आला...
====================
सारंग भणगे. (जानेवारी २०१०)

रोग जीवनाचा

झाला उजाड तो माळ; गेली गुरे परतीला,
भेग भेग भोगविते दु:ख-भोग धरतीला (२)

वीज आसमंती नाचे
दिस असे पावसाचे
वीज वाजे काळजात
जीव पडे काळजीत.
देव उगा ना कोपला; तेल नाही आरतीला,
भेग भेग भोगविते दु:ख-भोग धरतीला (२)

हीर गोल गेली खोल
झाली पाखरे अबोल
खाती पीकालाच शेते
खत माणसांची प्रेते.
डोळा कोरडा कोरडा येई ऊर भरतीला,
भेग भेग भोगविते दु:ख-भोग धरतीला (२)

पान पान ओरबाडी
तुटे जीवनाची नाडी
घेई जगण्याचे सोंग
साला जीवनाचा रोग.
शोधी गिधाडाच्या जाती कधी हाडे मरतीला,
भेग भेग भोगविते दु:ख-भोग धरतीला (२)
====================
सारंग भणगे. (४ मे २०१०)