दु:खाची वरात....आनंदाच्य घरात.

मी दु:खाची चाललो होतो घेऊन मोठी वरात,
अन सौख्याची बैसली होती जाऊन कांता घरात.

वाजंत्रीचा शोक की होता शौक न जाणे कोणी,
दु:खही गाते आनंदाच्या मिळवूनी सूर सूरात.

पुढे नाचती सगे सोयरे दु:ख साजरे करती,
परी माझिया आनंदाला निषेध सर्व थरात.

चिमूटभरले दु:ख शेंदरी सजून आले भाळी,
कसा पाहिना आनंदाची गुलाल भरली परात.

शोक समेवर येतो आणि दु:ख मारते बोंबा,
आनंदाच्या सीमा फोडून लोटून जावे पुरात.
=====================
सारंग भणगे. (२७ फेब्रुवारी २०११)