त्या पावसाचा थेंब तीच्या ओठांवर जेव्हा थांबला,
तीचा ओठ सोडाच..मी ही झालो चिंब ओला ओला.
गालांवर तीच्या जेव्हा तो रेंगाळला...
गोड्या पाण्याचा अर्थ तेव्हा कळला.
केसांना तीच्या भिजव भिजव भिजवलंस,
रात्रीच्या अंगावर काजव्यांना सजवलंस.
रंध्रा रंध्रावर तीच्या पाऊस होऊन नाचलास,
आईशप्पथ सांगतो; माणूस नाही म्हणून वाचलास.
तीला कितीदा भिजवुन तु धर्माला पाळलंस,
पण त्यामुळे मला कित्ती कित्ती जाळलंस.
एकदाच तु पडलास; आणि मला आवडलास,
एवढा पडूनही शेवटी... तीच्या छत्रीवर अडलास.
पण त्या दिवशी भरूनही कोरडाच तु धावलास,
अन पहिल्यांदाच काळजाच्या वैराण माळाला तु पावलास.
===========================
सारंग भणगे. (१८ फेब्रुवारी २०११)
No comments:
Post a Comment