'कही दूर जब दिन ढल जाये'

कुठे सविता ती मावळते,
संध्या-कांता आरक्त होते; पुलकित होते.
माझ्या मनीच्या परसामध्ये कुणी आशेचे दीप लावते.

उगा कधी श्वास माझा बोजड होई,
उगाचच पाणी कधी डोळ्यात येई,
उचंबळूनि; कधी प्रेमानी; स्पर्श जी करते, कुठे न दिसते.

कधी कधी मनाचे हे धागे न जुळती,
कधी कधी जुळून येती जन्माची नाती,
जटीलसे प्रश्न वैरी अपुले मन; घाव दुज्यांचे उगा वाहते.
====================================
सारंग भणगे. (जानेवारी २०१२)