रत्नाकर

चिरागSSSS..........

(जांभळ्या आसमंतात कुठलासा अनाहत निनाद
आणि त्याचे घुमणारे पडसाद...धरतीवर...)

पार्थिवाच्या किना-याकडे धावणा-या
त्या अपार्थिव लाटांना..
भुललास!

मी खोल रे,
अनंताच्या असीम व्याप्तीएव्हढा!

त्या हलणा-या शारीर लाटांमध्ये
कसले शोधतोस,
वैराग्य!

थोडा आत ये,
अज्ञाताच्या निगूढ अंतरात
मि, रत्नाकर (झोपाळलेल्या आकाशाला चेतवणा-या धीरगंभीर आवाजात...),
स्थिरतेचे स्थितप्रज्ञ स्पंदन अनुभवण्यासाठी...
थोडा आत ये..
-------------------
सारंग भणगे. (20 एप्रिल 2009)