अंतरातल्या मंदिरातला देव अंतरी कोंडला।
तंग तो पतंग जो बंधतेशी जोडला।
आरसाचाच हां आसरा अंतरास असा विसरला।
दंशतेचा अंश आहे वंश नृशंस तो पसरला।
व्यथा झाली कथा ज्याची वृथा पारायणे।
अस्त ज्यांचा उध्वस्त ऐशी स्वस्त रामायणे।
हात ज्यांनी घात केला द्यूत त्यांनी मांडले।
हिरण्यवर्णी हरीणाने हरणडाव साधले।
काळजीने का जळे काजळले काळीज।
नाग ओके आग हृदयी धग त्याची वीज।
आतड्याने ताडले तेरड्याचे रंग,
मढे ज्यावर चढ़े त्या तिरडीचे अंग.
No comments:
Post a Comment