शयनस्वामिनीची कैफियत.

किती निर्मिल्यास मला तू रे सवता,
रोज रात्रीस असती तुझ्यासंगे कविता।

तू तीला आळवितो; मी तुला रे अभागी,
तू तीच्यास्तव जागा; मी तुझ्यावीण जागी।

शयनमंदिरात गाई आरती आर्ततेची,
रीझवी आसवांना स्वप्ने पूर्ततेची।

तू भाव-शब्द-लेणे कोरण्यात दंग,
हे लावण्य-लेणे भोगण्यात भंग।

शयनमंदिराचे दैवत जर हरपले,
मला पोळूनी मग; काव्य तव करपले।

तुझी जीव-कविता झुरते इथे मी,
तिथे काव्य जन्मे; मरते इथे मी।

तू तोय अन् मी; तुझी भावसरिता,
तू शब्द माझा; तुझी रे मीच कविता,
तुझी रे मीच कविता।