कोणास काय लिहू; मीच मला कळेना
माझ्याच अंतरीचे कोडे; माझे मला सुटेना
करू शब्दांचा जरी उदो; भावना जर घुसमटतात
जगाच्या या गोंगाटात माझेच शब्द हरवतात
कोण ऐकणार माझी रड; प्रत्येकच इथे रडतो आहे
रडत रडत एकमेकांस सारेच जण हसतो आहे
सारेच सारखे तरी सुद्धा ही जीवाची स्पर्धा का?
आपला ढोल पिटण्यासाठी हरेक जीव अर्धा का?
मी ही आता एक नगारा घेऊन इथे ऊभा आहे
तोच माझा कर्कश नाद माझ्या भोवती घुमतो आहे.
=======================================
सारंग भणगे. (1996)
No comments:
Post a Comment