सोलवटलेल्या मनांस आता
कसली पुसता स्वप्ने काय?
आटलेल्या नदास पुसती
आहे तुजला तहान काय?
फ़ाटलेल्या झोळीमध्ये
उगा शोधती शीळे तुकडे,
अंबर कसले तुटले झुंबर
अन् शोधी तारका चोहीकडे.
स्वप्नांनाही भाव असता
भरले असते बाजार तयांचे,
अनंत जखमा देऊन करती
शिवण्यास्तव मोल सूयांचे.
पोळीवरती भूक मोफ़त
जगण्यावर अन् स्वप्ने,
सुख-दुःख गेले वाहून अन्,
रीक्त राहिले धुपाटणे.
=============================
सारंग भणगे. (6 डिसेंबर 2008)
No comments:
Post a Comment