आणि बुद्ध हसला!

हे साचले खच प्रेतांचे; प्रेषितांच्या भूमीत,
ना खचले, कच खाऊनी, इमले भस्मीभूत.

तो ताज पहा सरताज उभा होता दिमाखात,
जळुनही उभा आज हा पहा पाहतो खेदात.

रडलो, सडलो, धडधडलो; परी ना पडलो,
पोळुन, रक्तपंचमी खेळुन, मरणाशी लढलो.

उत्तान मान; ही शान; आण अम्हा देशाची,
हे पंचप्राण दिले दान; वाण मग कोण कशाची.

हे युद्ध जे क्रुद्ध; अनिरुद्ध ना थांबायाचे
शत्रुविरूद्ध त्या अशुद्ध; "अन् बुद्धाने हसायचे".
====================================
सारंग भणगे. (6 डिसेंबर 2008)