रुदन काव्य.

हलकेच जीवनावरुन कोणी हात फिरवावा
की त्याचा मोरपिसारा व्हावा।
हलाक्याच मायेच्या स्पर्शान,
पंखात उडण्याची उर्मी यावी।
हळुवार प्रेमाच्या शब्दांनी,
जीवनपुष्पाला गंध मिळावा।
कारुण्याच्या मायाळू हाकेने,
डोळ्यातून अश्रू ओघळावा।
एखाद्या वात्सल्यपूर्ण कुशीत,
मूक हुंदका फुटावा।
अश्रूंना बांध नसावा।
क्रंदनाला क्रम नसावा।
आक्रोशाला बंधन नसावीत।
रुदनाला सीमा नसाव्यात।
सार अंत:करण मोकळ होउस्तोवर
रडायला मिळाव.