करम की गति न्यारी..

वस्तीत काजव्यांच्या सूर्यास म्हणती चोर,
हंसास हसती सारे हे कावळे मुजोर.

चित्कार चातकांचे ग्रीष्मात वीरून जाती,
चान्दण्यास महाग झाले बंदिस्त हे चकोर.

मारीत मिटक्या खाती प्रेतास ही गिधाडे,
गरुडास पिंजर्यात डाळीम्ब आणी बोर.

हां आव चिंतानाचा आहे जुनाच तरीही,
बगळ्यास फसती सारे मासे लहान थोर.

गाउनी कोकिळा ही मिळ्वी कौतुकही,
रानात राबणारे काय दिसती न ढोर?

प्रादेशिक पोपटान्ची ही संतप्त सभा,
ठराव मोडण्याचे आकाश हे विभोर.

उघड्या वनात करती सारेच प्राणी शोक,
मेघास आळविता नाचूं थकले मोर.