खोट्या कविता

सुखशय्येवर बसून लिहीतो, कविता दुःखाच्या,
कसा तू फ़सव्या वर्माचा.

स्त्रीला घेऊन कवेत निजतो, गाई कविता मुक्तीच्या,
कसा तू भोगी चर्माचा.

करूणेचा ना लेशही बोलतो, स्तवन करूणेचे,
कसा तू भोंदू धर्माचा.

भाव असे ना उरी तरी आणतो, आव कवितेचा,
कसा तू ढोंगी मर्माचा.
==================================
सारंग भणगे. (16 जानेवारी 2009)