Saturday, January 31, 2009

केव्हा तरी पहाटे

थोडा उजेड होता थोडी पहाट होती
तेजात भास्कराच्या उषा नहात होती

धाऊन सप्तवारू, उधळीत प्रकाश मोती
सहस्त्र किरणांच्या, उजळल्या अगणित ज्योती

क्षितीज तांबडे फ़ुटती, रंगात रंगीत रंगती
गगनाची निळी दुपटी, रविबाळ हासत रांगती

सकाळ झाली गोमटी, सुटली आकाशमिठी
लाजत पुर्वा दिठी, आरक्त होऊनि उठी.
==========================
सारंग भणगे. (डिसेंबर 2008)

No comments:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...