मृत्युकविता - 2

निधड्या छातीवरती घेतो; झेलून गोळी शत्रुची,
काय तमा मग निर्भीड आम्हा; येणा-या त्या मृत्युची.

भाऊ पाठचा म्हणेन तुजला; पाठ राखतो सदैव अमुची,
पाठशिवणी खेळत खेळत; चुकवितो छाया मरणाची.

हाती हात सतत त्याचा; सहोदर आहे जन्माचा,
सोबत संगत कुणी नसता; सहवास असतो मृत्युचा.

शत्रुहाती पडण्याआधी; गळाभेट हो मृत्युची,
अनंत मरणे जगण्याहुनी; कुशी बरी ती अटळाची.
==============================================
सारंग भणगे. (03 नोव्हेंबर 2008)