टक्कल

डोक्यावरच्या केसांनी केला, ताळेबंद हरताळ,
मोठे झाले तेव्हापासून, आमचे उजाड कपाळ.

डोकावतो पुंजक्यातून काळ्याभुरट्या केसांच्या,
आशाळभूत पहात असतो, तेलांकडे वासांच्या.

हसतात त्याला सारेच सदा, बसते तरी शांत,
काय करावे त्याने तरी त्याला केसांची भ्रांत.

डोक्यावरती उन्हामध्ये चमकू लागले छान,
उघड्या बोडक्या डोक्यावर डबडबून आला घाम.

तुम्ही म्हणता घर्मबिंदु, आम्ही दंवबिंदु,
तुम्ही म्हणता टक्कल त्याला, आम्ही अर्धेन्दु.

आयुष्यात सा-यांनाच मिळतात अर्धचंद्र,
त्यालाच तेवढे पाहून मात्र हसतात ही बंदरं.

अर्धचंद्र असूनही माथी शंकराला मिळते पार्वती,
डोक्यावर अक्षतांसाठी शोधतोय, मि-या वाटणारी कार्टी.
================================================
सारंग भणगे. (21 नोव्हेंबर 2008)