येशीलच कधीतरी तू

पुन्हा जन्म घाली मला फ़क्त मृत्यु
निश्चित संभवतो, मृत्युचाही मृत्यु

येशीलच तू कधीतरी; वादळाची लाट घेऊनी,
तुझ्या वादळाला असेलच की रे मृत्यु.

इतिहास साक्ष आहे; रुतल्या पाठीत खंजिरी,
कधी घात केला नाहीस तू रे मृत्यु.

कुणा मारूनी तू कधी मुक्त केले,
म्हणू का न तुजला दयाळु रे मृत्यु.

तुला कोसताती किती जीवात्मे अनंत,
कसा निर्वीकार राहतोस तू रे मृत्यु.

कधी प्राण घेई कुणा अर्भकाचे,
कठोरा तुला काय नसते काळिज मृत्यु?

तुला प्राण घेणे नसे नवखे प्ररंतु,
कधी प्राण घेता ओशाळलास का रे मृत्यु?

अनिवार्य म्हणती तुला कोण वेडे,
अश्वत्थाम्यापुढे रे तू लाचार मृत्यु.

येशीलच कधीतरी तू, तुला का भिवावे,
दिवसास रजनीचे भय नसते रे मृत्यु.

येशीलच कधीतरी तू, भले येशीलच की रे,
संजीवन ज्ञानदेव झाला तू हरलास मृत्यु.
==============================================
सारंग भणगे. (02 नोव्हेंबर 2008)