भेट

डोंगरघाट जीथे रानवाटेला भेटतो,
तीथे....

शिणलेली दुपार संध्येला भेटते,
तेव्हा....

सुस्त पानास कोवळि किरणे भेटतात,
तशी....

काळजाला स्पंदने भेटावीत
म्हणून....

काळाच्या अदृश्य पटलावर...
माझ्या भाळी...
तुझ्या अस्तित्वाचा क्षण..
मला..

भेटेल का??
----------
सारंग भणगे. (20 मार्च 2009)

केव्हा तरी पहाटेच्या चालीवर

गाते उगाच गाणे विसरुन शब्द गेले
ओठात गीत अजूनि सुचवून शब्द गेले

कुठूनि उगाच झोंबे वा-यास लाज नाही
कुठूनि रंग कपोली खुलवून शब्द गेले

झाकू तरी कसे मी वयभार चांदण्याचे
पीयुषात माखलेले बिखरुन शब्द गेले

सरल्या मिठीत काही मधुमंद गंधराती
वक्षात स्पंदनांचे बिलगुन शब्द गेले
===========================
सारंग भणगे. (16 मार्च 2009)

भग्न अवशेष

उभे भग्न अवशेष
पाहतो भग्न डोळा
पाणथळ नयनात
ध्वस्ततेचा सोहळा

काळिज आक्रंदते
जुने दिस स्मरते
आभाळात हरवल्या
मेघांस ग शोधते

झाड पुन्हा बहरेल
स्वप्न वेडे नको पाहू
अवसेला चांदण्याचा
शोध घेत नको राहू

वाटा उजाड ओसाड
रान सारे करपले
उरलेल्या खुणांचे
मागही सारे संपले
============
सारंग भणगे. (14 मार्च 2009)

होळी

रंगाचे ऊत्सव तुमचे
रंगांची अन् होळी
आयुष्याच्या शिमग्याला
पोटात पेटते होळी

रंग रंगूनि रंगीत हो
रंगरांगडी होळी
रंगसंगतीच्या संगतीने
रंगीतसंगीत होळी

ईथे पेटला प्रकाश

उठे आरोळी रानात
ईथे पेटला प्रकाश
रस्त्यारस्त्यातून वाहे
असा जागला माणूस

झाली पहाट सभोती
दिशाकोन उजळले
तम पाळले अंतरी
सारेसारे पाजळले
सृष्टी न्हाऊन नवेली
झाला विकास विकास

भेद संपले अवघे
एक झाला देश सारा
घराघरावरी आहे
एक हासरा चेहरा
एक आनंद कल्लोळ
दुजा प्रेमाचा सुवास

आज आहे ओठीपोटी
घास रोटीचा तृप्तीचा
माती कसण्या बांधवा
बीज ज्ञानाचा भक्तीचा
नदीनाल्यातून वाहे
तृप्त पायस पायस
==============
सारंग भणगे. (11 मार्च 2009)

काव्य - नियम

नियमांनाही एक असतो बर का नियम
अन् असतो अपवादाला ही एक नियम

यमालाही नाही चुकला तोच हा नियम
नियमाने जो येतो तो मृत्यु हा नियम

सक्तीचे असतात बरे सारे हे खरे नियम
मुक्तीलाही कसा बरे असतो एक नियम

नियमित असे काही नाही असाही नियम
नियमांच्या नियमनाला असतातच नियम

पाळण्याचे असतात सारे मोडलेले नियम
पाळण्यातल्या तान्हुल्याला कसले नियम

नियमांना असतात पुन्हा किती पोटनियम
पोटासाठी अखेर असती केव्हढेतरी नियम

नियमांच्या नियंत्याला आहे का हो नियम?
यदा यदा हि धर्मस्य हा का त्याचा नियम?

जगन्नियंत्या लखलाभ तुला तुझे सर्व नियम
नियमाला मूळात नसतो मुळीच काही नियम
===============================
सारंग भणगे. (9 मार्च 2009)

एक हवा प्रियकर असा

एक हवा प्रियकर असा
प्रिय तो सर्वांस हवा
प्रीतीच्या पानावरी
रोज दंवाचा थेंब नवा

एक हवा प्रियकर असा
वादळातही उभा हवा
प्रीतनभातील जणू
अचळ शीतल चांदवा

एक हवा प्रियकर असा
ओथंबलेला सूर हवा
गात असता मी विराणी
आळवील जो मारवा

एक हवा प्रियकर असा
तेजाचा उन्माद हवा
रात्रीमधुनी नभोमंडली
'मित्र' हासरा उगवावा.
================
सारंग भणगे. (मार्च 9, 2009)

संध्यारजनी

सोनसावळ्या सायंकाळी मधुर गीतांच्या पङ्क्ती
फ़ेर धरुनी खेळ खेळती कृष्णसावल्या संगती

नयनमनोहर रूप देखणे लाजरी जणू नवकांता
कधी कुणाच्या ऊरी सलते प्रियविरहाची चिंता

अद्भूत रंगीत देखाव्यांनी फ़िटे नेत्र पारणे
क्षितीजावरती मुग्ध खगांनी उभारली तोरणे

नक्षत्रांच्या नक्षीमध्ये चंद्र उभा हासरा
निशाकाशी मंद लहरे शशीरश्मी लाजरा

प्रणय देखता शशिता-यांचा रोमांचित यामिनी
अवगुंठून बसली उत्सुक भ्रुली नवकांता भामिनी

आठवणींच्या गवाक्षातूनि स्मृतीसमीर विहरतो
संध्यारजनी नित्य पाहूनि मनमयूर बहरतो
=================================
सारंग भणगे. (7 मार्च 2009)

काव्य'तुषार'

काव्य जणू हे शीतल निर्झर
तुषार तयाचे उडती झरझर
तुषारात त्या न्हाऊन होई
आनंदोत्सव जगभर घरभर

नवसृजनाचा कोंभ पहिला
ऊगवताना अंकुर पाहिला
सिंचूनि त्यावर जलतुषार
धरतीला आनंद वाहिला

सर्वऋतूत सदा बहरावे
अजितानेही हसत हरावे
अजातशत्रू तुषारदा तो
काव्यप्रेरका सदा स्मरावे.
=================
सारंग भणगे. (1 मार्च 2009)