क्षणाक्षणांचे व्हावे मिसरे

क्षणाक्षणांचे व्हावे मिसरे आयुष्याची गझल जमावी

रसिका केवळ नको शेवटी हर शेराला दाद मिळावी

सुरेख लिहितो गझला त्याला अपार असते दु:ख म्हणे पण

फसते त्याला दु:खच नसते गैरसमजूत अशी नसावी

आयुष्याच्या मुशायऱ्याला हजर हजारो रसीक श्रोते

हरेक मिसरा जिच्याचसाठी अशी गझल पण हजर नसावी?

असून सारे तिच्या विना हे जगणे वाटे अशी गझल की

शेर कितीही लिहिले तरीही मतल्या शिवाय पूर्ण न व्हावी

बाप होतसे शेर प्रसंगी आणिक होते जमीन आई

मक्ता घेउन त्यांचा आपण गझल मुसलसल पूर्ण करावी

कधी वाटते गझलेला मी जन्म दिला ती माझी मुलगी

पुन्हा वाचता जाणवते की अशीच माझी माय असावी

=============================

सारंग भणगे (१८ मे २०२०)

जीवनधारा

किती दूरचा प्रवास आहे

नदीस माहित नाही

सारे अंतर पळे निरंतर

शेवट शोधत नाही

दोन किनारे फुलवित जाणे

असा ध्यासही नाही

पांथस्थांची तृषा भागवू

अशी आसही नाही

शुष्कपणाचे दु:ख तिला ना

तरी ‘कोरडी’ नाही

जिते बुडवते; प्रेत तारते

म्हणून ‘तिरडी’ नाही

‘वाहत जाणे’ इतके करते

नदधर्माचे पालन

‘जीवन’धारा म्हणजे असते

निजकर्माचे वाहन

============

सारंग भणगे (१७ मे २०२०)