Thursday, February 25, 2016

कधी कधी तू पोटातून येतेस

कधी कधी तू पोटातून येतेस
आतड्याला उष्ण तीक्ष्ण बाणाच्या टोकाने टोचल्यानंतर
विव्हळत तू माझ्या पोटातून येतेस,
मी तक्रार करत नाही,
कारण वेदनेचा असा शाप असला तरी
तू उ:शाप बनून येतेस,
कधी कधी तू पोटातून येतेस...

डोळ्यातून झरणारं सारंच काही दु:ख नसतं
आनंदाचे मोती गालावर ओघळतात
तेव्हा तू ओठातून येतेस,
कधी कधी तू पोटातून येतेस.....

कधी कधी तू अर्धीमुर्धीच येतेस
मी वाट पाहत राहतो
त्या सुरवंटाचं फुलपाखरू होण्याची
आणि जेव्हा वाट पाहण्याची वाट संपते
तेव्हा मी फुलपाखराचं फक्त चित्र रंगवतो
आणि मग....
तेव्हा तू माझ्या बोटातून येतेस
कधी कधी तू पोटातून येतेस.....

तुझे माग सापडत नाहीत
जिथे तुझी सुरुवात होते
त्याच्याही पलीकडे तू दिसत राहतेस,
तीही कदाचित तुझी सुरुवात नसते
आणि जिथे मी तुझा अंत करतो 
तोही तुझा अंत नसतोच

खरंतर ती तू पुन्हा परत येण्याची
फक्त एक सुरुवात असते,
एका स्वल्पविरामानंतर

त्या अल्पविरामानंतर
पुन्हा जन्म घेण्यासाठी...
तू माझ्या पोटात येतेस,
आणि पुन्हा कधीतरी तू....
माझ्या पोटातून येतेस.

कधी कधी तू पोटातून येतेस
=================
सारंग भणगे (२५ फेब्रुवारी २०१६)

Thursday, February 18, 2016

कळी इटुकली



मनात खुलली कळी इटुकली प्रिती त्या म्हणे
जणू प्रतिपदा फुलून पडले नभी चांदणे
सुन्या निरस मैफलीत घुमली मुकी पैंजणे
प्रितीत बुडता मनात भरली रिती रांजणे

जणू चिखल लोचने मम असे म्हणेना कुणी
तिचे मुखसरोज रोज बघण्या झुरे पापणी
चकोर बनतो शशी मुखशशी तिचा पाहुनी
सुवर्णमृग ती बनून मृगया करे मोहुनी

जणू गुलबकावलीच मजला मिळाली असे
उषा उगवता निशा निवळता मला ती दिसे
मनोरम दिसे मनोहर हसे, उसासे पिसे
बघून तिजला मयूर फुलवी अवेळी पिसे

तिच्या अधर पाकळ्या उमलवी कळ्या लाजऱ्या
तळ्यात तरळे तरंग म्हणजे खळ्या हासऱ्या
समीर सरिता तडाग तडिता कपारी दऱ्या
तिलाच स्मरती तिच्यात रमती फुले मंजिऱ्या

म्हणू मदनमंजिरी मदनिका तिला की परी
परीच जरी ती परी तिजपरी कुणी ना परी
विशेषण कितीतरी तिज दिली अपूरी तरी
तिची न तुलना अशी ती ललना रती सुंदरी
=========================
सारंग भणगे (१४ फेब्रुवारी २०१६)

Friday, February 12, 2016

सृजनरंग


रहाटगाडे आयुष्याचे गरगर फिरते; फिरत रहाते
चऱ्हाट निशिदिन व्यवहाराचे रटाळवाणे छळत रहाते
गुरफटलेलो गुऱ्हाळात ह्या गुळगुळीत मग जगत रहातो
रंगहीनसे हिणकस जीवन चोथा बनुनी पिचत रहातो

अवचित कोणी फूलपाखरू भिरभिर डोई फिरत रहाते
रंगबिरंगी कवीकल्पना डोक्यामध्ये शिरत रहाते
भावभावना विभाव अगणित काव्यमानसी उठत रहाती
मानस क्षितिजा ओलांडुन ते काव्य-धरेवर पडत रहाती

कृष्णधवल ह्या आयुष्याला सृजनरंगीत पोत असावा
रंगबिरंगी ठसे सोडले चेहरा तरीही त्यास नसावा
===================================
सारंग भणगे (१२ फेब्रुवारी २०१६)


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...